اختلال شخصیت وابسته چیست و چگونه درمان می گردد؟
به گزارش وبلاگ تام فورد، انگیزه - روانشناسی - اختلال شخصیت وابسته (DPD)، نوعی اختلال شخصیتی فراگیر است که در مردان و زنان به طور مساوی رخ داده و معمولاً در سن بلوغ یا پس از آن ظاهر می گردد.
تصمیم گیری برای فرد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته ممکن است سخت باشد، همچنین ممکن است فرد مبتلا به خاطر وابستگی کمتر به دیگران، تعاملات اجتماعی اش را با آن ها محدود کند. هنگامی که فردی نیست که از این افراد حمایت کند، برای آن ها تصمیم گیری کند و به طورکلی از آن ها مراقبت کند، افراد مبتلابه DPD دچار احساس اضطراب و ناامنی می شوند.
ابعاد وابستگی
وابستگی اصطلاحی است که به طور گسترده در ادبیات روان پزشکی مورداستفاده قرار می گیرد. ازنظر DPD، بهتر است بدانید که وابستگی به سه بعد زیر مرتبط است:
1.وابستگی احساسی به دیگران و اضطراب جدایی. شدت این امر ممکن است در بعضی از افرادی که حتی با وجود بدرفتاری با آن ها، به خاطر ترس از رها شدن، مایلند در یک رابطه باقی بمانند بسیار بیشتر باشد. این افراد همچنین ممکن است به خاطر ترس از اینکه همسرشان آن ها را ترک کند، رفتارهای بسیار خوبی داشته باشند.
2.نداشتن اعتمادبه نفس در موقعیت های اجتماعی. این مورد شامل تسلیم شدن و تمایل به توافق با دیگران است، حتی زمانی که آن ها درست نمی گویند. افراد مبتلابه DPD، معمولاً هنگام صحبت کردن با دیگران بسیار مردد هستند.
3.اجتناب از استقلال و خودمختاری. این مورد به معنای متکی بودن به هدایت و هدایت از طرف دیگران است.
دو عقیده فراگیر در افراد مبتلابه اختلال شخصیت وابسته وجود دارد، این دو عقیده عبارتند از اینکه من بیچاره هستم و دیگران باید از من مراقبت نمایند
علائم اختلال شخصیت وابسته کدامند؟
افراد مبتلابه DPD ازلحاظ احساسی بیش ازحد به دیگران وابسته هستند و برای خرسند کردن دیگران بسیار کوشش می نمایند. افراد مبتلا به این اختلال، رفتارهای ناسازگار و منفعلانه ای را از خود نشان می دهند و ترس از جدایی دارند. دیگر معینه های رایج این اختلال شخصیتی عبارت اند از:
- ناتوانی در تصمیم گیری حتی دریافت تصمیم های روزانه مثلاً اینکه چه لباسی بپوشند
- اجتناب از پذیرش مسئولیت؛ وابستگی به همسر یا دوست در تصمیم گیری های محل کار یا زندگی
- ترس شدید از تنها شدن و احساس بی کفایتی و ناتوانی پس از سرانجام رابطه؛ شخص مبتلابه DPD اغلب پس از سرانجام یک رابطه، بلافاصله رابطه جدید دیگری را شروع می نماید
- حساسیت نسبت به انتقاد
- بدبینی و عدم اعتمادبه نفس؛ این افراد معتقدند نمی توانند از خودشان مراقبت نمایند
- اجتناب از مخالفت با دیگران به دلیل ترس از دست دادن حمایت
- عدم توانایی برای شروع پروژه ها یا وظایف به دلیل عدم اعتمادبه نفس
- تمایل به تحمل بدرفتاری و سوءاستفاده از دیگران
- گرایش به ساده لوحی
علل ابتلا به اختلال شخصیت وابسته چیست؟
گرچه علل اصلی DPD معین نیست، به احتمال زیاد ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و روحی و روانی در ابتلا به این بیماری مؤثرند. بعضی از محققان معتقدند محافظت و توجه بیش ازحد والدین می تواند منجر به ایجاد خصیصه شخصیت وابسته در افرادی که مستعد ابتلا به این اختلال هستند گردد.
DPD چگونه تشخیص داده می گردد؟
اختلال شخصیت وابسته با اختلال شخصیت مرزی یک تفاوت عمده دارد. در اختلال شخصیت مرزی، شخص به ترس از رها شدن با احساس خشم پاسخ می دهد؛ اما در DPD، فرد با تسلیم شدن و ایجاد رابطه جدید به ترس پاسخ می دهد.
اگر بیشتر یا همه علائم DPD بالا وجود داشته باشد، پزشک با در نظر دریافت تاریخچه پزشکی و روان پزشکی و معاینه پزشکی اولیه، ارزیابی را شروع خواهد نمود. اگرچه هیچ تست آزمایشگاهی برای تشخیص اختلالات شخصیتی وجود ندارد، پزشک ممکن است از تست های تشخیصی مختلف استفاده کند.
اگر پزشک هیچ علت فیزیکی برای علائم پیدا نکند، ممکن است فرد را نزد یک روان پزشک، روانشناس، یا متخصص مراقبت های بهداشتی بفرستد تا بیماری روانی او تشخیص داده شده و درمان گردد. روان پزشکان و روانشناسان از ابزارهای مصاحبه ای و تشخیصی برای ارزیابی اختلال شخصیتی استفاده می نمایند.
را های درمان اختلال شخصیت وابسته
افراد مبتلابه DPD، به طورکلی به دنبال درمان اختلال خود نیستند. آن ها اغلب وقتی در زندگی به مشکل برخوردند به دنبال درمان می گردند که اغلب ناشی از تفکر یا رفتار مربوط به اختلال است. افراد مبتلابه DPD، مستعد ابتلا به افسردگی یا اضطراب هستند.
درمان اختلال شخصیت وابسته به طورمعمول شامل روان درمانی طولانی مدت با درمانگری است که تجربه درمان این نوع اختلال شخصیتی را داشته است. دارو درمانی نیز ممکن است برای یاری به علائم خاص و ناراحت نماینده تجویز گردد.
روان درمانی
روان درمانی (نوعی مشاوره) روش اصلی درمان DPD است. هدف درمان یاری به فرد مبتلابه DPD است تا فعال و مستقل گردد و یاد بگیرد روابط سالمی را شکل دهد. زمانی که تمرکز بر مدیریت رفتارهایی است که با عملکرد تداخل دارد، درمان کوتاه مدت با اهداف خاص ترجیح داده می گردد. این اهداف خاص ممکن است شامل آموزش هایی باشد که یاری کند فرد مبتلابه DPD اعتمادبه نفس خود را بازیابد یا شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT) باشد تا فرد مبتلا بتواند نگرش ها و دیدگاه های جدیدی را در روابطش اتخاذ کند.
دارو درمانی
دارودرمانی ممکن است برای درمان افرادی استفاده گردد که از مسائل مرتبط همچون افسردگی و اضطراب رنج می برند. با این حال دارو درمانی به خودی خود به مسائل اصلی ناشی از اختلال شخصیت وابسته نمی پردازد. علاوه بر این، دارو درمانی باید با دقت نظارت گردد، زیرا افراد مبتلابه DPD ممکن است از این داروها استفاده نامناسب نمایند یا از داروهای تجویزی خاص سوءاستفاده نمایند.
عوارض جانبی DPD کدامند؟
افراد مبتلابه اختلال شخصیت وابسته در معرض خطر ابتلا به افسردگی، اختلالات اضطرابی، فوبیاها و سوءمصرف مواد قرار دارند. آن ها همچنین در معرض خطر مورد آزار قرارگرفته شدن قرار دارند زیرا ممکن است به خاطر حفظ ارتباط با فردی دیگر، مایل به انجام هر کاری شوند.
چشم انداز افراد مبتلابه DPD
با استفاده از روان درمانی (مشاوره) بسیاری از افراد مبتلابه DPD می توانند یاد بگیرند چگونه در زندگی خود انتخاب های مستقل تری داشته باشند.
آیا می توان از ابتلا به DPD جلوگیری کرد؟
گرچه پیشگیری از این اختلال ممکن نیست، درمان DPD گاهی اوقات به فرد مبتلا این امکان را می دهد تا روش های کارآمدتری را برای برخورد با موقعیت ها یاد بگیرد.
آیا تا به امروز این بیماری را در خودتان یا اطرافیانتان مشاهده نموده اید؟ چگونه با این بیماری مقابله نموده اید؟ تجربیات خود را در بخش نظرات با ما و سایر مخاطبین انگیزه به اشتراک بگذارید. از همراهی شما متشکریم.
برگرفته از: webmd.com
منبع: مجله انگیزه